Ik hikte er niet tegenaan iets te schrijven over hoe ik me de afgelopen dagen voelde. Schrijven is een tweede natuur. Stelde het desondanks steeds weer uit.
Het was een week van ups en downs. Een week van vele gezichten waarin ik vermoeidheid, die al langer sluimerde steeds wegdrukte. Het viel me pas op toen ik voor de derde keer de gezellige theebezoekjes aan mijn moeder oversloeg die nota bene drie blokken verderop woont: want even geen puf.

Positiviteit, adrenaline en energie (jawel) genoeg. Tandje erbij? Geen probleem. Ik ben dankbaar voor het fijne werk dat ik heb. Als (communicatie)adviseur ben ik betrokken bij diverse projecten (op de voor- en achtergrond). Daarnaast in mijn rol als dagvoorzitter/host (ook als free lancer) tot in november ‘geboekt’. De afgelopen vier maanden leidde en begeleidde ik veel online bijeenkomsten. En kreeg ik kansen om te groeien in oude en nieuwe vaardigheden. Maar de grens werk en privé werd de afgelopen vier maanden heel dun. Mijn vaste vrije dag schoot er (bewust en onbewust) vaak bij in.
Blij dat ik vakantie gepland heb. Ook al annuleerde ik mijn reis naar Bali en inmiddels staat ook mijn Lissabontrip op losse schroeven (al is er toch een kans dat reizen later deze maand weer mogelijk is).

Laat ik vooropstellen: thuiswerken is wat mij betreft de norm. De voordelen wegen niet op tegen de nadelen (bijvoorbeeld de hele reeksen van intensief videobellen). Vind mezelf veel productiever en efficiënter. Geen afleiding. Meer focus.
Heb een optimale thuiswerkplek waar ik praktisch het grootste deel van de dag doorbreng. Ook na werk. Ik kom de laatste weken amper buiten. En dat is het verraderlijke.
Mijn partner zegt dat ik meer uren draai dan normaal en nauwelijks van mijn werkplek kom. ’s Avonds ben ik best wel afgepeigerd (gisteravond gaf ik dat pas toe), maar zit nog steeds in hetzelfde hoekje te lezen, te schrijven of muziek te beluisteren. Op de een of andere manier laad ik me op deze manier toch weer op. Muziek is een levenselixer en uitgeschreven en uitgelezen raak ik nooit.

Vanmiddag, vrijdagmiddag is zo’n resetmoment voor mij. Ik kom net van buiten. Gewandeld in het groen. Even het hoofd leeggemaakt. Ook een moment om de agenda tot aan de vakantie onder de loep te houden: welke deadlines zijn er nog? Waar moet ik dagdelen blokken? Is er genoeg voorbereidingstijd tussen de overleggen in? Enzovoort. Bovendien zie ik volgende week de meeste teamleden tijdens onze eerste live samenkomst sinds lange tijd. Kijk ernaar uit.

Morgen weer een nieuwe dag. Je kunt altijd overnieuw beginnen. En dat is wat ik ga doen.
Enjoy your weekend in good spirit!