Mijn favoriete Indonesische schrijver Pramoedya Ananta Toer zal nog even tot donderdag moeten wachten. Dan pas wordt bekend gemaakt wie de Nobelprijs literatuur krijgt.
Ieder jaar wordt zijn naam wel genoemd als mogelijke kanshebber. Ik hoop dat hij nu eens in de prijzen valt. Wie zijn boek Het meisje van het strand heeft gelezen, zal begrijpen waarom.
Pramoedya Ananta Toer, geboren in 1925 in Blora (ook de geboorteplek van mijn moeder), heeft jarenlang gevangen gezeten. Tijdens zijn gevangenschap heeft hij gewerkt aan zijn magistrale tetralogie over de opkomst van het Indonesisch nationalisme: Aarde der mensen, Kind van alle volken, Voetsporen, Het glazen huis .
De meeslepende verhalen vertelde hij eerst aan zijn medegevangenen. Pas later werden ze op schrift gesteld.
De meeste van zijn boeken zijn overigens vertaald in het Nederlands en uitgegeven door Uitgeverij De Geus. Een omvangrijk oeuvre met vele verrassingen.
In 1999 kon Pramoedya voor eerst sinds jaren Indonesië verlaten voor een heuse toernee. Marco van Bolhuis maakte de foto tijdens het bezoek van Pramoedya aan Den Haag.
Alex G. Bardsley heeft een uitgebreide website aan Pramoedya gewijd.
Foto: © Marco van Bolhuis
Senang producties 
Al de vertaalde boeken van hem gelezen. Wat ik zo knap vond is dat hij in zijn boeken geen echt oordeel veld. Maar in al de verhalen komen ook de positieve dingen van de mensen terug. Van af alle kanen worden situaties belicht en beschreven zodat je ook kunt begrijpen waarom mensen op een bepaalde manier handelden.