Betrokkenheid bij Azië is overal. Op scholen, kantoren, winkelcentra, stations, overal waar mensen zich verzamelen. Ook in tramlijn 3, die bomvol de Haagse tramtunnel in rijdt.
Twee dames met tassen hebben nog net een zitplaats weten te bemachtigen:
“Jij bent zeker wel blij dat je niet in Thailand zit, he?”
“Och, dáár, dáar zaten we nooit.”
“Nou ja, voor hetzelfde geld ….. had je het niet kunnen navertellen. Waar zit je dan meestal? Waar die minister zat?”
“Ja, daar ongeveer kun je wel zeggen.”
“Het is wat.”
“Daarom.”
…
“Doe jij je tas effe dicht zeg. Die van mij is zaterdag gestolen.”
“Ga weg. Wat zat er in dan?”
“Alles. Alles hebben ze meegenomen. Je moet echt uitkijken hier. Maar hij is terecht hoor. Ze hebben hem gevonden bij de Didi. Ja, het geld is natuurlijk weg en ze hebben zelfs geprobeerd te pinnen. Met de gezinspas, maar dat is ze niet gelukt. Gelukkig hadden we alles meteen geblokkeerd, maar toch.”
“Het is wat.”
“Dat zeg ik. Waar stappen we uit?”
“Bij de V & D. Ik wil die CD voor Thailand kopen, voor Harrie. Heeft ie ook wat van het goede doel.