Volkskrant magazine stond gisteren stil bij mijn weblog. Soms is er blijkbaar weinig ruimte voor het volledige gesprek. Hieronder de volledige, gecorrigeerde (en wat mij betreft enige juiste) versie.
Volkskrant magazine
Eigen terrein: Mijn weblog
Wie? Patrick Wouters Leeftijd? 43 Beroep? Redacteur bij de rijksoverheid
Wat is er te zien op je weblog?
Ik heb iets met het verglijden van de tijd. Je vindt er daarom nostalgische dingen; zoals stukjes over oude familiefoto’s, muziek en televisieseries uit mijn jeugd. Tempodoeloe is dan ook Indisch voor ‘de tijd van vroeger’. Dus ik schrijf over dingen die voorbij zijn, maar ook wel over wat er nog gaat komen. Mijn motto is Vandaag is morgen gisteren: want wat je vandaag beleeft is morgen al verleden tijd.
Waarom ben je begonnen met je weblog?
Vanuit mijn beroep ben ik al veel bezig met het Internet, en het leek me wel leuk om daarnaast een website te maken over wat mij bezig houdt. Dat er zoveel dingen op staan uit mijn jeugd is niet echt zwijmelen in jeugdsentiment hoor. Jeugdsentiment (nostalgie ook) is een virus voor alle leeftijden.
De aan de weblog gekoppelde website gaat nog verder terug dan jeugdsentiment…
Ja, op http://www.indischalbum.nl, heb ik bijzondere fotos en verhalen uit voormalig Nederlands-Indië bij elkaar gebracht. Oude foto’s die nog zeker de moeite van het bekijken waard zijn. De meeste foto’s zijn door mijn familie tijdens de Japanse bezetting en de Bersiaptijd (Indonesische revolutie) in Nederlands-Indië veiliggesteld. Uiteindelijk zijn ze meegenomen naar Nederland, maar nooit meer ingeplakt. Hele familiegeschiedenissen in beeld kwamen zo in een Verkadeblik terecht en daar wilde ik iets mee doen.
Maar waarom niet een gewoon plakboek?
De site is er om vast te leggen wat bijna verdwenen is. Kinderen en kleinkinderen zullen vroeg of laat om verhalen vragen, en dan kunnen ze die hier terugkijken. Het leuke van Indisch Album is dat ik ook veel reacties krijg van andere mensen over de hele wereld, waarvan de familie ook in Nederlands-Indië heeft gewoond.
Waar haal je al die foto’s vandaan?
De meeste foto’s zijn afkomstig van mijn familie, collega’s en bekenden die hun zolderkamer hebben afgestruind. Ik heb inmiddels een aardige verzameling opgebouwd. Het blijft fascinerend om daar doorheen te bladeren. Af en toe kies ik er een uit voor de website en schrijf er een verhaaltje bij. En veel van mijn lezers sturen foto’s op waar ze ook iets over willen vertellen.
Het is ook een beetje een reüniepagina geworden of niet?
Nou het wil wel eens voorkomen dat mensen met ouders en grootouders uit Nederlands-Indië elkaar weer via mijn websites tegen het virtuele lijf lopen. Zo had ik laatst een weblog over de McIndo, een ontmoetingsplaats voor oud-Indiëgangers in Den Haag, en toen bleek dat twee van mijn lezers die reageerden, familie van elkaar te zijn. Heel toevallig.
Senang producties 
Leuk, zo’n stukje! Jammer dat in het Volkskrant Magazine zo groot in de kop ‘www’ voor tempodoele.web-log.nl staat. Met die prefix werkt de link niet. Auteur van het stuk is overigens Bas Vermeer.
hm… zoveel langer is jouw tekst niet, jammer dat het er niet allemaal in stond…
en zag ik het goed? werk jij thuis op een mac 😉
De foto van de Mac is een plaatje dat de krant zelf heeft gemaakt (zie website voor de foto).
Leuk, die aandacht voor je web-log. Het zou mooi geweest zijn als het volledige verslag geplaatst was.
Mijn man (ook Indo net als ik!!)is ook DOL op pamiliepamilie.
Vooral de generatie van zijn Oma en Opa.We reizen dan ook door het hele land,meestal na een begrafenis of bruiloft naar familie.En mijn man zeult dan een hele zak VOL foto’s pan proeher met zich mee………….Om maar te weten te komen wie die mensen allemaal zijn die drop staan.Hij was eerst die hele zak kwijt,nou paniek alom in huize Moest’l.Maaar gelukkig weer gevonden.Thank god!!!!
Jammer dat die oudjes om ons heen verdwijnen met de echte Indo-kookkunsten.Gelukkig dat onze kinderen ook verzot zijn op koken en bakken,vooral het aflikken van de deeghaken van mn mixer hahahahaha………. 😛 😛 😛