In de tijd dat Den Haag nog niet de multiculturele samenleving was zoals ze nu is, wist iedereen wat een Indo was. Den Haag was de ‘kampong van Nederland’ en discriminiatie iets van andere tijden. Pinda, Poepchinees, Pelopper : schelden deed geen zeer. Oudere Indische mensen (die vertrouwde blik van herkenning) zeiden je nog gedag. Aan de Soestdijksekade op de kruising met de Escamplaan, in de nabijheid van de Fatimakerk en het Monnikendamplein, is de foto gemaakt waarop met witte verf op de kadewand is gekalkt: Indo’s ga weg!

Eens in de zoveel tijd duikt deze foto op in publicaties en op internet. Als illustratie bij een verhaal waar deze foto juist niet bij hoort. Op mijn favoriete Indisch nieuwssite http://indisch4ever.web-log.nl is een topic geplaatst over de herkomst van deze foto. Ik kom nog wel eens op de plek van de foto. Ik heb er vlakbij gewoond. De flats op de achtergrond staan er nog steeds evenals de woonboten met de bewoners die deze geschiedenis aan zich voorbij hebben zien trekken. Wie goed kijkt kan vaag de woorden lezen die er jaren geleden op gekalkt zijn. Of verbeeld ik me dat maar? Tussen pakweg 1957 en 1968 vestigden zich naar schatting 60.000 (!) Indische Nederlanders in Den Haag. Hoewel de stad een jarenlange traditie kende van verlofgangers uit de oost, drukte deze ‘invasie’ een enorme stempel op de stad. Misschien zou er iemand Proud to be Indo op willen kalken, want er is een nieuwe generatie opgestaan die zich roert en van zich laat horen. Je komt ze tegen bij Nasi Idjo, in het Indisch Huis en natuurlijk op de Pasar Malam Besar op het Haagse Malieveld.