Wanneer hebt u voor het laatst naar muziek geluisterd? Ik bedoel echt geluisterd? Vaak genoeg staat muziek gewoon op, zonder dat we er werkelijk bewust naar luisteren. Totdat we in eens gegrepen worden door de melodielijn, het refrein, een mooi gitaarloopje of om het even wat. Ik heb dat met muziek die ik al jaren in de platenkast heb staan, maar ook met nummers die op de radio voorbijkomen. Zo kwam onlangs Duncan Sheik voorbij in het ideale zondagmorgenprogramma De Sandwich op Radio 2. Een Amerikaanse singer/songwriter die in 1996 debuteerde en wiens melancholieke songs mij die zondagmorgen raakten. White Limousine is zijn vijfde album, een prachtige schijf die ik voorlopig niet uit mijn CD-speler zal halen. Hoe is de muziek van Sheik te omschrijven? Sommige recensenten spreken van Nick Drake meets David Sylvian, anderen hebben het over Bittersweet or haunting songs van een supertalent. White limousine brengt je met 12 zorgvuldig gearrangeerde songs in een sfeer die je (ondanks de melancholie) niet wilt loslaten. Om een impressie van zijn kunnen te krijgen, verwijs ik naar de discografie op zijn website. Meer info vind je op: www.duncansheik.com Muziekkeuze van de laatste dagen: Hyachinth House, Ryan Adams, Winterpills, Brandi Carlile
Je hebt wel gelijk. Ik zet meestal gewoon muziek op en ga dan wat doen. Muziek is meer voor de achtergrond. Ik kan me allang niet meer herinneren wanneer ik voor de laatste keer écht heb geluisterd naar muziek.
Zelf vind ik dat muziek nooit de rol van behang mag spelen.
Nu wordt er een hoop commerciele rommel geproduceerd die niet eens als achterwandje valt te plaatsen, maar goede muziek moet je beluisteren.
Ik houd erg van stilte maar verlang ik naar muziek ga ik er voor zitten (bij liggen) of er op dansen. Ik ga er vanuit dat goede muziek uit veel passie ontstaat, dus daar mag je niet passief onder zijn. Duncan Sheik (ik heb even wat beluisterd) bracht mij in de stemming voor het schrijven van een gedicht. Zo zie je hoe alles elkaar raakt, als het raakt.