,,En jou schop ik terug naar Indië!”, beet de buurvrouw van één hoog mij ongemeen fel toe. Klaar met iedereen die bij haar belletje trok en witte aalbessen tegen het slaapkamerraam blies. Ziedend stoof zij naar beneden. En ik stond erbij en keek ernaar, terwijl de boosdoeners zich uit de voeten maakten.

Zal ik acht jaar geweest zijn dat ik mij voor het eerste bewust was van mijn Indische afkomst, die zomerdag in de Seventies? Of was het iets vanzelfsprekends? Buurtkinderen riepen zolang ik mij kan heugen: ,,Pinda, Pinda, Poepchinees”. Ik heb werkelijk geen idee meer.

Een zeer jonge Patrick

Waar ik opgroeide waren we omringd door Indische families. Dat voelde heel vertrouwd. Ook al was iedereen erg op zichzelf. Ik wist niet beter. En toen ik in de zesde klas lagere school (groep 8) iets over mijn afkomst moest vertellen, gaf ik bloedserieus aan tot ‘het bruine ras’ te…