Vrijdag 31 oktober 2025, 16.30 uur in Het Klokhuis in Den Haag.Van harte welkom!
Van Surabaya naar Den Haag: de platenkoffer van mijn vader. Een Indisch beeldverhaal van schrijver Patrick Wouters.
Via de platenverzameling van zijn vader staat Patrick stil bij het migratie- en liefdesverhaal van zijn ouders. Muziek uit de VS had enorme invloed op de voormalige kolonie en Indisch Nederland. Het bracht plezier en troost in goede en slechte tijden. Patrick laat muziekfragmenten horen, toont foto’s en vertelt anekdotes. Natuurlijk ontbreekt de publiekskwis niet.
Schelte Wouters en Marijke Pernet,1957, Surabaya
Wanneer en waar? Vrijdag 31 oktober 2025, 16.30-19.00 uur. Het Klokhuis Celebesstraat 4, Den Haag.
Programma 16.30 uur: Inloop met Indische snack 17.00 uur: Indisch beeldverhaal Patrick Wouters 18.00 uur: Indische maaltijd (ter plekke te koop). Patrick signeert na zijn lezing zijn boeken.
Aanmelden Aanmelden en toegang € 5,00 (voor koffie/thee en snack): info@hetklokhuis.eu
Dagelijkse Groenmarkt Den Haag jaren vijftig. Bron: Haags Beeldarchief.Ricky (Patrick Wouters) bij het radio-en platenmeubel van zijn ouders, circa 1966.
De platenkoffer van mijn vader Herman Keppy en Patrick Wouters bedachten en brachten de platenkoffer van mijn vader tijdens de 58e Tong Tong Fair in 2016. Een programma over de Amerikaanse invloed op de Indocultuur aan de hand van de platenverzameling van hun vaders, met muzikale bijdragen van Jan Venik (1936-2020) en René ‘Baas’ Vreede. Enkele elementen uit dit programma zijn onderdeel van Patricks beeldverhaal.
Met grote dank aan Herman Keppy die het beeldmerk en een deel van de slides ontwierp. Samen hebben wij de oorspronkelijke Platenkoffer van mijn vader twee keer opgevoerd: onvergetelijke herinneringen en topsamenwerking. Eveneens een groot woord van dank aan Duncan Bor voor de muziekmixage.
Meld je tijdig aan. Vol is vol. Ik hoop je daar te ontmoeten.
Lawang Sewu: het huis met de duizend deuren, Semarang, Indonesië
Geboren in Den Haag, opgegroeid in Rijswijk en – na een lang uitstapje naar het Groene Hart – sinds 2018 weer terug in het Rijswijkse. Schrijver Patrick Wouters publiceerde twee boeken, waarvan het meest recente de titel Rauw/Rouw draagt: het pure verhaal van het verlies van een vriend en de zoektocht naar wat daaraan voorafging.
Sinds zijn jeugd, die zich afspeelde in de wijk Steenvoorde-Noord, schrijft Patrick verhalen. De voedingsbodem daarvoor werd gelegd op de voormalige school aan de Dr. Poelslaan en de Pius XII, die later opging in de Petrusschool. Aan onderwerpen uit zijn onbezorgde jeugd geen gebrek. Een belangrijke rol is weggelegd voor het migratieverhaal van zijn ouders en grootouders, die in 1958 gedwongen Indonesië verlieten. Dat verhaal blijkt een onuitputtelijke inspiratiebron.
De ander zien Tegenwoordig wordt het verhaal van de Indische Nederlander gezien als een van de eerste grote migratieverhalen in Nederland. Een verhaal van verbinding: een nieuwe plek vinden en creëren – iets wat veel nieuwe Nederlanders door de jaren heen hebben moeten doen. Dat fascineert hem: ‘Alle mensen, alle Nederlanders – multicultureel of niet – hebben een verhaal. Dat is iets wat ons bindt. Waar we van kunnen leren en groeien. Ook naar elkaar toe. Door de ander echt te zien, kunnen we verdeeldheid overwinnen.’
In 2022 debuteerde hij met Vlucht in de werkelijkheid, een mozaïekvertelling over de vriendschap tussen twee jongens die elkaar sinds hun twaalfde kennen, elkaar rond hun zeventiende uit het oog verliezen en elkaar in hun dertiger jaren terugvinden in het Nationaal Archief in Den Haag. Ze hervatten hun vriendschap, en gaandeweg ontvouwt zich hun gedeelde familiegeschiedenis in een gezamenlijk boekproject. Met flashbacks naar Nederlands-Indië, Indonesië en Suriname. Wouters schreef delen van het boek in zowel Indonesië als Suriname.
‘Ik wilde schrijven over thema’s als vriendschap, mentale gezondheid, familierelaties, kolonialisme en migratie. Maar lezers vooral op het spoor zetten om de andere kant van de Nederlandse geschiedenis zelf te ontdekken.’
Na Vlucht in de werkelijkheid bleven veel lezers met vragen achter. In het opzichzelfstaande vervolg Rauw/Rouw wordt een tipje van de sluier opgelicht. Het boek speelt zich af in het heden, maar ook het Den Haag en New York van de jaren zeventig vormen het decor van enkele scènes. Indonesië en Suriname keren eveneens terug als belangrijke plaatsen waar de hoofdpersonen het nodige beleven. Rauw/Rouw is rauwer van stijl dan zijn debuut. ‘Mijn tweede boek is ook het resultaat van een persoonlijke ontwikkelingsreis. Ik hoop dat lezers de gelaagdheid ervan en de knipoog hier en daar kunnen waarderen.’
Mijmermomenten Momenteel werkt Wouters aan Onderweg, een los te lezen vervolg op Rauw/Rouw. Onlangs maakte hij opnieuw een schrijfreis naar Indonesië. Daar ontstond ook het idee voor een geïllustreerde bundel mijmermomenten, onder de titel Ik was daar nog even. Enkele daarvan zijn als voorpublicatie te vinden op zijn website.
‘Schrijven is ook veel onderzoek doen op inspiratieplekken. Indonesië en Suriname zijn landen waar ik veel verhalen mocht optekenen van mensen die hun persoonlijk lief en leed met me wilden delen.’
De boeken van Patrick Wouters zijn verkrijgbaar bij iedere (online) boekhandel. Gesigneerde exemplaren zijn te bestellen via zijn website. Op senangproducties.com vind je achtergrondinformatie over de totstandkoming van zijn boeken en impressies van boekpresentaties in zowel Suriname als Nederland.
Gefocust en vastberaden loop ik langs de massa op weg naar de bosrand van het Haagse Malieveld. Aan de buitenkant zie je op het eerste gezicht niets aan mij. Het afgelopen jaar trapte mijn lichaam vaker op de rem als ik dreigde over mijn grenzen heen te gaan. Ik trad ze blijkbaar met grote voeten. Gelukkig is er telkens rust, stilte en mijn pen.
Om safe en sane te blijven in deze waanzinnige tijden, leer ik steeds beter mijn energie te verdelen. Met hulp van buiten. Ik beperk me tot mijn cirkel van invloed. Trekken aan dode paarden probeer ik al een tijdje niet doen. Kiezend voor nieuwe verbindingen. Maar ben er nog lang niet: dat heeft invloed op mijn stap naar buiten. Betekenisvolle dagen laat ik liefst aan mij voorbijgaan. Geef er er een eigen draai aan. Sowieso ben ik net als een van mijn romanpersonages helemaal klaar met de Nederlandse verdeel-en-heers-herdenkingscultuur, de-dubbele-standaarden rond ‘Nooit meer…’ Holle woorden rond 4 en 5 mei en 15 augustus. #ikherdenk al jaren op een eigen manier. En gelukkig zie ik nieuwe generaties opkomen met hoopvolle verrijkende, verbindende en verreikende initiatieven. Waar vragen worden gestelde en wetkelijke interesse in de ander is. Zondagavond 4 mei aan de Koekamp in Den Haag was zo’n initiatief. Ik ben blij erbij te zijn. Een alternatieve, inclusieve herdenking georganiseerd door onder meer dappere collega Rijksambtenaren. Een waardige en waardevolle herdenking die me hoop geeft en nieuwe moed. Meer dan een alternatief op het decennialang gehanteerde narratief. Om stil van te worden in tijden waarin stilte helaas ook oorverdovend kan zijn. Never again means never again. Nooit meer is nu.
Woensdag 19 maart 2025 droeg ik voor uit mijn boeken tijdens De Sociale Tafel bij Theater de Vaillant in Den Haag.
Als geboren Hagenaar met roots in onder meer Indonesië, was het fijn om ook iets van mijn persoonlijke verhaal te delen vandaag.
Ale mensen, alle Nederlanders (bicultureel of niet) hebben een verhaal. Dat is iets wat ons bindt. Waar we van kunnen leren en groeien. Ook naar elkaar toe. Het is belangrijk om elkaar echt te zien. Naar elkaar te luisteren.
Vrijdag 23 februari 2024 stond Vlucht in de werkelijkheid centraal in de podcast The Bridge A (No) Fara. Ik kijk terug op een mooi en openhartig gesprek met presentator en schrijver Chester Mijnals en cohost Raoul Pengel. Thema’s die voorbij komen zijn onder meer mentale gezondheid, kolonialisme, slavernijverleden en diversiteit en inclusie.
Een cross-over van Oost en West. Dat is nog steeds het concept van het grootste (?) Euroaziatische festival ter wereld: de Tong Tong Fair. Nog tot en met zondag 10 september te bezoeken op het Malieveld in Den Haag.
Zaterdagmiddag 2 september signeerde ik mijn boek Vlucht in de werkelijkheid bij Pasar Boekoe (stand Stichting Tong Tong) en in de avond ging ik bij Studio Tong Tong in gesprek met Ricci Scheldwacht over de achtergronden van mijn boek aan de hand van enkele beelden (Djam Boekoe).
Mij gaat het bij signeersessies vooral om de mooie, verrassende ontmoetingen en gesprekken die ontstaan. Over je boek en de totstandkoming ervan is het altijd fijn vertellen. Maar ook de verhalen van de belangstellenden zijn goud waard. Ik mocht me ook in de belangstelling van tieners verheugen die meer over hun familiegeschiedenis willen weten. Geen heden zonder verleden. Educatie!
Stories of mixed identities Interessant was het gesprek dat schrijver, moderator etc. Lara Nuberg voerde met cultureel antroploog Sinan Çankaya, auteur van Mijn ontelbare identiteiten. Sinan hield trouwens in 2022 ook een zeer aansprekende lezing voor de Diversity Academy van SZW en VWS, waarvan ik redactielid ben.
Dubbelbloed, gemengdheid, welke mix dan ook: het wordt in Nederland steeds belangrijker elkaar werkelijk te zien. Voor eigen parochie deel ik vooral de kracht hiervan. Maar juist ook daarbuiten. Ook voor de ander, die ik graag over de streep ‘trek’ 😉 En in dit verband is de oproep van Adriaan van Dis bij Buitenhof, niet nieuw, maar wel zeer welkom: Omarm het ongemak; verdiep je, verplaats je in de ander! https://lnkd.in/ekvW3bRQ
Foto’s Djam Boekoe: Helena Smit Overige foto’s Patrick Wouters.
Alle informatie over Vlucht in de werkelijkheid vind je hier: https://senangproducties.com/vlucht-in-de-werkelijkheid/
Vlucht in de werkelijkheid: “Een mooi en intrigerend mozaïek van verhalen, waarvan de puzzelstukjes langzaam op hun plaats vallen.” Een rake lezersreactie op mijn boek. Het geeft de essentie van mijn debuut en de bedoeling ervan goed weer.
Journalist en tekstschrijver Sam Jongenotter schreef voor de Sozavox special over #Verbinding, een treffend artikel over mijn boek en ik voor de rubriek Na het werk.
Senang producties 