Anne Delbée heeft haar in 1989 vereeuwigd in Une femme.
Isabelle Adjani zette haar overtuigend neer in de film van Bruno Nuytten.
Zij was collega en minnares van Auguste Rodin. Zus van de schrijver-dichter Paul Claudel. Camille Claudel (1864-1943) was bovenal een fantastisch beeldhouwster.
Via de film en het boek maakte ik kennis met haar werk en haar dramatische leven (haar familie liet haar in 1913 opsluiten in een inrichting, waar zij in 1943(!) zou sterven).
Het Singer museum in Laren had in 2001 de primeur van de reizende tentoonstelling Camille Claudel, uit de schaduw van Rodin. In april 2001 zag ik haar zo bewonderde werk in het ‘echt’.
Ik ken geen andere beeldhouwster wiens werk zo’n indruk op mij heeft gemaakt.
Verder lezen over Camille Claudel?
6 gedachtes over “Camille Claudel”
Reacties zijn gesloten.
Senang producties 
Door te snuffelen naar Indische onderwerpen kwam ik op je site.
Zelf zeer geïnteresseerd in het oude Indië, hoewel geen roots in die richting.
Frappant vond ik je stukje over Camille Claudel. Wat zij heeft gemaakt is ongelooflijk! Rond 1990 bezocht de eerste overzichts-tentoonstelling van haar werk in het Rodinmuseum. In 2003 was er weer een: Nogent-sur-Seine.
ik ben ook helemaal in de ban geraakt van camille, ik had veel boeken over rodin gelezen en kwam haar daar mondjes maat integen daarna heb ik een boek over haar leven gelezen en de film gezien, in musee d’orsay heb ik 4 boeken over haar gekocht, ben naar het museum van rodin geweest waar veel werk van haar staat en naar haar huis geweest op ill de saint louise allemaal in parijs nu nog naar de tentoonstelling in nogent sur seine , daar kwam ik achter toen ik deze zomer in brugge was en zag dat daar ook een tentoonstelling was over rodin, de tentoonstelling in het singer museum heeft toen ook grote indruk op mij gemaak, het boek wat je toen kon kopen was in het frans en erg duur daar heb ik nu soijt van
Wat frappant jij ook een zacht voor Camille Claudel. In 1993 zijn wij naar een tentoonstelling geweest in Morlaix. Ik heb daar verboden foto’s genomen. Onvergetelijk. Met knikkende knieën rondgekeken. 🙂
Ik heb in 2001 ook de expo in het Singer bezocht. Was destijds 15 en zeer onder de indruk van Anne Delbée’s biografie. Maar toen ik de beelden daadwerkelijk zag… ik stond versteld van de emotie die in elk klein detail te zien was. Wat een kunstenares, wat een vrouw! En wat een enorme schande dat deze genie 30 jaar van haar leven opgesloten heeft gezeten. Op een normale manier zelfstandig leven was bijna onmogelijk, maar opsluiting was bruut. Te bedenken… een artiest van haar kaliber wegzetten en er niet meer naar omkijken, een broer die haar 3 bezoeken bracht… Alleen een gedenksteen is er nog te vinden op de kerk van Villeneuve son Frére. Erg jammer. Camille verdiend zeker de aandacht en de notie die haar meester heeft gekend. Naar mijn mening zijn haar werken, ondanks (of toch misschien dankzij) de scherpere contrasten en de melancholie, nóg imposanter dan die van Auguste Rodin.
Dank voor jullie mooie reacties.
Ook ik ben zeer onder de indruk van de vrouw Camille. Zo’n enorm talent en zo’n enorme tragiek. Zij is weer eens een bewijs dat die twee vaak samen gaan. Zelf maak ik ook beelden en heel overmoedig probeer ik Camille’s “la petite chatelaine” te treffen. Dat valt overigens niet mee.Ben inmiddels al aan het derde exemplaar bezig.. De tweede is vandaag naar de bronsgieter. En…… Ik kom steeds dichter in de buurt. Overigens ben ik het met Iris eens dat Camille haar grote liefde Rodin in het uitdrukken van emoties overstijgt