Een luie zondag in Tjepoe 1937

.
Zo’n 68 jaar geleden, op een luie zondag aan de Stationsweg in Tjepoe, werd deze foto door mijn opa gemaakt. Aangenaam verpozen in de nadagen van tempo doeloe. Links op de foto mijn oudtante ‘Jopie’ Eijsenring-Van Gaasbeek die onlangs op 91-jarige leeftijd is overleden. In het midden haar man Piet en haar zus (mijn oma), ‘Zus’ Pernet-Van Gaasbeek.
Als er weer iemand overlijdt van de ‘taaie’ generatie uit het land onder de regenboog, moet ik altijd denken aan die woorden uit dat mooie lied van Wouter Muller:
Selemat Jalan, Indisch kind

Iedereen staat even stil
en houdt zijn adem in
voor een allerlaatste groet
aan een Indisch kind
Selamat jalan, selemat jalan,
selemat jalan, Indisch kind

Er gaat weer iemand van ons heen,
die nog onder de waringin
heeft gelegen,
op wie de tropenzon nog scheen,
maar die daar is verdreven
en naar Holland is gegaan
voor een heel nieuw bestaan
en een nieuw begin
voor een Indisch kind, Indisch kind

Citaat uit: Selemat Jalan, Indisch kind
© Wouter Muller, afkomstig van de CD Indisch Hart.


Ontdek meer van Senang producties

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

8 gedachtes over “Een luie zondag in Tjepoe 1937

  1. Beste Patrick,
    Heb Wouter gevraagd om twee liedjes te zingen op de crematie van mijn vader (nu 3 jaar geleden) Schakels van Smaragd en Daddy. 1 dag voor de crematie vroeg hij mij of hij nog een liedje mocht zingen die hij net had gecomponeerd. Inderdaad Selamat jalan. Indrukwekkend en heel emotioneel.

Plaats een reactie