Ik heb geen strafblad en nergens zult u iets lezen over Patrick W. te H. Ook zult u van mij nóóit foto’s aantreffen met een zwart balkje voor mijn gezicht. Nooit? Zeg nooit nooit! Ik beken meteen. Ik ben het op deze foto, pakweg 25 jaar oud en nog vol met idealen. De foto is gevonden in het archief van de Stasi, de gevreesde geheime dienst van de in mijn ogen verwerpelijke socialistische heilstaat die de (voormalige) DDR was. Tussen 1983 en 1985 vervulde ik als dienstweigeraar mijn vervangende dienst bij de vredesbeweging. Het was de tijd van de anti-kernwapendemonstraties en nog meer acties waarvoor ik toen de straat op ging. Van 1986 tot en met 1990 was ik bovendien bestuurslid. Het was ook de tijd dat de Nederlandse geheime dienst, de BVD, met regenjassen en al, belangstelling toonde voor bewegingen links van het midden. Het kantoor waar ik werkte is tijdenlang geobserveerd en telefoons werden daadwerkelijk afgeluisterd. Bij het pannenkoekenhuis op het Malieveld (bekend bij trouwe Pasargangers) liepen de heren in hun opvallende regenjassen de deur plat. Natuurlijk hadden allerlei geheime diensten interesse in mensen en organisaties die zich inzetten voor vrede en gerechtigheid. Neemt u van mij maar aan: er is weinig voor nodig om in het archief terecht te komen van een geheime dienst. Mijn foto en die van vele anderen is gepubliceerd in Over de Muur. De DDR, de Nederlandse kerken en de vredesbeweging van Beatrice de Graaf. De Graaf concludeert in haar promotie-onderzoek dat niet alleen de politiek, maar ook Nederlandse kerkgangers en vredesactivisten de jaren zeventig en tachtig de Muur tussen oost en west hebben doorbroken. Als eerste onderzoeker heeft De Graaf uitvoerig de Stasi-archieven onderzocht op spionage jegens Nederlandse personen en organisaties. Verder lezen?