Soundtrack van een jeugd

De nieuwe CD van Ernst Jansz, Molenbeekstraat, is niet alleen de soundtrack van het gelijknamige boek dat in september verschijnt, maar zal zeker ook gezien worden als de soundtrack van zijn jeugd. Jansz werd er geboren en woonde tot zijn eenentwintigste in het ouderlijk huis in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Die periode staat centraal op het album waaraan Jansz zo’n zes jaar werkte. Molenbeekstraat is net als zijn voorganger De Overkant een melancholisch album met prachtige liedjes, maar toch nergens zwaar op de hand. De 14 veelal akoestische liedjes, waarin echo’s van krontjong, Bob Dylan én Bram Vermeulen doorklinken, krijgen door de sterke begeleiding van de band nog meer zeggingskracht. Het spel klinkt informeel, gedreven en gepassioneerd en dat is goed te zien in de videoclip van Molenbeekstraat, één van de twee extra’s op het album. Met de jaren is de stem van Jansz wat rafeliger geworden en hierdoor krijgen de liedjes de juiste portie gevoel mee (De ballade van Nina Bobo, Alice, Luna Luna mijn en het titelnummer). Zijn teksten zijn soms poëtisch, meestal verhalend van aard en gelukkig niet sentimenteel of pseudo-diepzinnig. Iets waaraan hedendaagse Nederlandstalige songteksten nogal eens mank gaan. Alle bekende thema’s van Jansz komen voorbij: zoals de allereerste liefde, liefdesverdriet, afscheid nemen en het verliezen van de onschuld. Molenbeekstraat is een aansprekend, sfeervol muzikaal verhaal waarmee Ernst Jansz dit najaar ook de theaters ingaat. Hij zal daarbij worden begeleid door beeldend én bewegend kunstenares Shelley Lapré en percusionist Ted Lekatompessy.

Patrick Wouters

Recensie uit het Indisch maanblad Moesson, september 2006, nummer 3

Molenbeekstraat wordt uitgegeven door V2 Records.