Monuments of Surabaya.

Beste Herman, ik zou je nog schrijven over mijn eerste kennismaking met Surabaya. Gelukkig heb ik mijn aantekeningen van toen bewaard. Tijdens De Grote Surabaya Show zal ik stilstaan bij de betekenis van deze stad voor mijn familie in tijden van oorlog, bersiap en de jaren erna.

De busreis van Yogyakarta naar Surabaya duurt maar liefst tien uur. Een pittige busrit, maar ik geniet van de route door Oost Java, rijdend langs voor mij belangrijke plaatsen: Ngawi, Cepu, Jombang, Mojokerto (mijn vaders geboorteplaats), Sidoardjo en eindstation Surabaya.

In het Turtle Guesthouse, waar ‘tante’ Lieke Radjamin de scepter zwaait, krijgen we een warm onthaal. Ze blijkt een kennis van mijn moeder te zijn. Herkent zichzelf op een foto van een jaren vijftig fuif die ik bij me heb. Het zal niet de eerste toevallige ontmoeting zijn tijdens deze vakantie.

Tante Lieke (haar schoonvader was de eerste republikeinse burgemeester van Surabaya) helpt me bij de ‘sentimental roadtrip’, welke ik meteen de volgende dag wil maken.
Auwi, de becakrijder van de hoek, rijdt ons rond. Ze schrijft voor hem de straatnamen op die ik graag bezoeken wil. Hij glimlacht en vraagt zich af wat deze belanda’s te zoeken hebben in de Jalan Sumbawa, Jalan Mawar, Genteng Kali, Embong Malang en Jalan Genteng Besar.  Auwi draagt een dikke trui en handschoenen en bestuurt de becak of zijn leven ervan afhangt.
Overweldigd door de hitte en het drukke verkeer, zitten we op uitlaatgashoogte in de becak. De trip wil niet echt vlotten, maar Auwi baant zich kranig een weg door deze chaos. Ik schaam me dat we hem dit aandoen. Tante Lieke bezwoer me echter dat het voor Auwi geen probleem is, maar toch zit ik niet op mijn gemak in de becak.

Ik heb me knap verkeken op de plattegrond, de afstanden en het feit dat de herinneringen van een ander, hoe dierbaar ook, niet de mijne zijn. Toch doet het me goed als we weer een spoor uit het verleden terugvinden.

De volgende dag verkennen we de stad met vrienden uit Bandung. De rit per taxi verloopt voorspoedig. In korte tijd vinden we scholen, huizen en andere herkenningspunten terug. Drie nachten Surabaya worden er uiteindelijk zes. Dagelijks rijden we door Surabaya. Ik herken straten, gebouwen en bruggen. Langzamerhand raak ik meer vertrouwd met de stad. Mijn band met Indonesië was vooral in deze stad voelbaar: mijn ouders hebben elkaar in Surabaya ontmoet.

Vaak zei ik tegen mijzelf, dat we hier zijn voor het Indonesië van nu. En dat het meegenomen is als we iets terugvinden uit het (familie)verleden. Ik ben meer dan tevreden met wat ik ‘terugvond’ in het land van mijn ouders. Mijn familie was ontroerd door de foto’s en films van deze rootsreis.

Patrick Wouters

Bron foto: City of Surabaya

In aanloop naar De Grote Surabaya Show, posten presentatoren Herman Keppy en Patrick Wouters teasers, anekdotes, foto’s en andere bijzonderheden. Blijf ze volgen op Facebook: https://www.facebook.com/DeGroteSurabayaShow