Fragmenten uit Vlucht in de werkelijkheid, waar mogelijk geïllustreerd met beeldmateriaal, bedoeld als impressie van mijn boek.
Scènes uit Den Haag, voormalig Nederlands-Indië, Indonesië en Suriname. People, places and things: het decor van Vlucht in de werkelijkheid.
In het eerste deel is hoofdstuk 53, pagina 125 van enkele foto’s voorzien. We volgen Erik wandelend door de binnenstad van Paramaribo. Het vertrekpunt is zijn logement aan de Costerstraat.

[53]

Via de Costerstraat, de Verlengde Mahonylaan, rechtsaf de Prins Hendrikstraat in en linksaf de Regentessestraat in, wandel ik naar de Julianastraat. Het had sneller gekund, maar dit is mijn route.

De scholieren in uniform lopen naar de scholen in de buurt. Of ze houden zich op bij de rotishop Carili. Het is op dit tijdstip razend druk, net als tijdens lunchtijd.

Ik passeer rechts op de hoek van de Van Roseveltkade het huis van de grote dichter Dobru. Tegenover de Sommelsdijkse kreek. ‘Het huis dat verhalen vertelt, Erik.’

Ik volg de slenterroute van mijn vader langs de Sommelsdijkse kreek met aan de rechterkant de Nederlandse ambassade. Het lijkt of ze leegstaat.

Ik sla rechts af, de Grote Combéweg in. Bij Zus & Zo maak ik een foto van de beschilderde schutting van Surinaamse helden met op de achtergrond het witte houten huis dat ik zo mooi vind. Iedere keer dat ik hier ben is het vervallener dan de vorige keer.

Het portret van Dobru, het tweede van links, is gebaseerd op een foto die in de kapperszaak hangt waar mijn vader trouw om de zes weken kwam.

Net als mijn vader slenterde Dobru vaak door de oude stad, herkenbaar aan zijn afrokapsel, zwarte snor en grijze baard. Op weg naar zijn werk in het Surinaamse parlement op de hoek van de Grote Combéweg en de Gravenstraat (Henck Arronstraat). Of je zag hem in het centrum met een kleine boekenvoorraad, die hij zelf ook verkocht en signeerde op scholen en bij evenementen.

De dichter-politicus betaalde een maaltijd voor mijn vader tijdens de eerste moeilijke jaren van zijn terugkomst naar zijn geboortegrond van de opbrengst van zijn boeken. En mijn vader was niet de enige: iedereen die het nodig had kreeg wat toegestopt. Het was deze dichter die hem aanspoorde het contact met zijn familie te hernieuwen. ‘Opdat wij Suriname leerden kennen.’ Dobru’s dood in 1983 trok mijn vader zich daarom erg aan. Het waren de jaren dat zelfs mijn vader niet zeker wist of hij in Suriname wilde blijven. Maar hij bleef, ook toen de binnenlandse oorlog het nieuws domineerde.
‘Nederland is me te koud en de mensen zijn me te kil, gudu.’

Andere fragmenten uit Vlucht in de werkelijkheid

• Fragmenten II
• Fragmenten III
• Tip van de sluier 1 (bevat fragment uit hoofdstuk 1)

Vlucht in de werkelijkheid is te koop via onder meer:

• Website Patrick Wouters (gesigneerd etc. Zie rubriek Bestellen)
• Uitgeverij Brave New Books
• Boekhandel De Vries Van Stockum
• Julia’s Indo Sweets & Treats in Den Haag
• Het E-book bestel je eveneens bij Brave New Book: Bestel E-Book Vlucht in de werkelijkheid
• Online/offline bij iedere boekhandel van jouw keuze.

Neem voor lezingen, signeersessies of boeken in consignatie nemen contact op met Patrick Wouters via het contactformulier