In een bewaardoosje van Dior
rust een dasspeld van Yogya zilver.
Van mijn grootvader,
via mijn moeder,
in mijn handen gekomen.
Wie hem ooit schonk
is vergeten.
De mystiek bleef,
onzichtbaar maar aanwezig.
Mijn zoon, dan elf jaar,
vond het doosje in een la.
“Papa, mag ik dit
als jij dood bent?”
Ik knikte.
Maar vroeg hem
nog even te wachten.
Mijn dochters hebben al
boeken en platen geclaimd,
hun namen tussen pagina’s
en hoesjes verstopt.
Geen huis, geen aandelen,
geen oude sok met geld.
Wat blijft
zijn kleine dingen
die groot genoeg zijn
om door te geven.
Geschreven naar een mijnmermoment uit 2006
Bahasa Indonesia and English version in comments section.
Uit: Ik was daar nog even
Mijmermomenten – Patrick Wouters
Ontdek meer van Senang producties
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Senang producties 
Pusaka
Dalam kotak Dior
tertidur peniti dasi perak Yogya.
Dari kakekku,
melalui ibuku,
sampai di tanganku.
Siapa yang dulu memberi
telah terlupakan.
Mistik itu tetap,
tak terlihat namun hadir.
Anakku, saat itu sebelas tahun,
menemukan kotak di laci.
“Papa, bolehkah aku memilikinya
kalau Papa sudah tiada?”
Aku mengangguk.
Tapi memintanya
untuk menunggu lebih lama.
Putri-putriku sudah
mengklaim buku dan piringan,
nama mereka terselip
di halaman dan sampul.
Tak ada rumah, tak ada saham,
tak ada kaus kaki berisi uang.
Yang tersisa
adalah hal-hal kecil
cukup besar
untuk diwariskan.
Ditulis dari kenangan tahun 2006.
Heirloom
In a Dior case
rests a tie pin of Yogya silver.
From my grandfather,
through my mother,
it came into my hands.
Who once gave it
is forgotten.
The mystique remained,
unseen yet present.
My son, then eleven,
found the case in a drawer.
“Papa, may I have this
when you are dead?”
I nodded.
But asked him
to wait a while longer.
My daughters have already
claimed books and records,
their names between pages
and tucked into sleeves.
No house, no shares,
no old sock with money.
What remains
are small things
large enough
to pass on.
Written from a memory in 2006.