Een ongedwongen feestje met inhoud. Zo valt de tweede editie van Indomania in het Amsterdamse Vakzuid op zaterdag 16 december nog het best te typeren. Het bruiste in de voormalige catacomben van het legendarische stadion met vertrouwde en vreemde ingrediënten.
Indomania is gelanceerd met de nodige bombarie en nieuwsgierig makende publiciteit. Maar is die belofte waar gemaakt?
Is Indomania interessant genoeg om naar uit te kijken als Indo en niet-Amsterdammer met roots in Den Haag? Ja zaker!
Indomania belooft een concept te worden dat jaren mee kan. In korte tijd werd een programma samengesteld dat ambitieus genoeg is om Indomania te laten uit groeien tot een inspirerende culturele vrijplaats voor mensen met een Indische achtergrond en sympathisanten.
Indische wonderkinderen werden in Vakzuid even van hun voetstuk gehaald om in het café hun ware talent te tonen. Het Oosters geurenkabinet liet herinneringen tot leven komen: “de geur van petroleum bracht mij terug naar mijn kindertijd, dartelend rond de aladin, die thuis voor bijverwarming zorgde”.

Verhalenvertellers, muzikanten, deejays, filmmakers, schrijvers en andere creatievelingen losten elkaar in hoog tempo af. Talkshows leverden genoeg discussie op om na sluitingstijd nog verder te gaan. Een smeltkroes aan mogelijkheden. En zo zal Indomania de tongen los blijven maken.