Het melkkoetje van platenmaatschappij EMI en Apple, uw weet wel, The Beatles, zal nog vele jaren dienst doen als pensioenvoorziening voor velen.
Cirque Du Soleil speelt in Las Vegas Love, een voorstelling gebaseerd op muziek van The Beatles. Paul, Ringo en de nabestaanden van John en George zijn nauw betrokken geweest. Een CD met ‘nieuwe’ muziek wordt later dit jaar uitgebracht.

In de VS is onlangs de tweede reeks Capitolalbums van de Beatles op de markt geslingerd. Succes gegarandeerd: de Amerikanen hebben de muziek van The Beatles jarenlang in een andere mix gehoord dan de Europeanen en dat moest nog gevierd worden op CD. Volgens mij hebben The Beatles intertijd nooit hun goedkeuring gegeven aan deze inferieure geluidsmix.
Wel zijn zij altijd betrokken geweest bij de monomix die ná de opnames van hun muziek werd gemaakt (en als basis diende voor de LP’s die tegelijkertijd ook in stereo werden uitgebracht). Eigenlijk zou de muziek van The Beatles tot en met The white album in 1968 gewoon in mono moeten worden uitgebracht (bij de stereomixen uit die jaren waren The Beatles niet betrokken). De huidige Beatles CD’s zijn feitelijk niet om aan te horen als je de oorspronkelijke LP’s beluisterd.
Ik wacht daarom niet meer op een nieuwe uitgave van digitaal geremasterde CD’s van de Fab Four. Terwijl ik dit schrijf ‘haal’ ik alle mono albums ‘binnen’ en verdraaid: ze klinken echt beter dan wat er sinds 1987 is uitgebracht. Geen nepstereo met links instrumenten en rechts de zang, maar gewoon een opname zoals ze in de Abbey Roadstudios bedoeld waren. Mono klinkt niet dof of wat dan ook, maar zuiver en perfect in balans.

Wanneer hebt u voor het laatst naar muziek geluisterd? Ik bedoel echt geluisterd? Vaak genoeg staat muziek gewoon op, zonder dat we er werkelijk bewust naar luisteren. Totdat we in eens gegrepen worden door de melodielijn, het refrein, een mooi gitaarloopje of om het even wat. Ik heb dat met muziek die ik al jaren in de platenkast heb staan, maar ook met nummers die op de radio voorbijkomen. Zo kwam onlangs Duncan Sheik voorbij in het ideale zondagmorgenprogramma De Sandwich op Radio 2. Een Amerikaanse singer/songwriter die in 1996 debuteerde en wiens melancholieke songs mij die zondagmorgen raakten. White Limousine is zijn vijfde album, een prachtige schijf die ik voorlopig niet uit mijn CD-speler zal halen. Hoe is de muziek van Sheik te omschrijven? Sommige recensenten spreken van Nick Drake meets David Sylvian, anderen hebben het over Bittersweet or haunting songs van een supertalent. White limousine brengt je met 12 zorgvuldig gearrangeerde songs in een sfeer die je (ondanks de melancholie) niet wilt loslaten. Om een impressie van zijn kunnen te krijgen, verwijs ik naar de discografie op zijn website. Meer info vind je op: www.duncansheik.com Muziekkeuze van de laatste dagen: Hyachinth House, Ryan Adams, Winterpills, Brandi Carlile

“Laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker
want binnen is het warm en licht en goed”

Soms heb je naast Hot Coldrex en Antigrippine even een andere opkikker nodig: Avond van Boudewijn de Groot is dit jaar op de hoogste plaats geëindigd van de Radio 2 Top 2000.
Eigenlijk heb ik aan lijstjes vreselijk het land …

Avond zit in mijn eigen top 3 van favoriete Boudewijn de Groot/Lennaert Nijgh liedjes. En nu dan op nummer 1 in de lijst der lijsten. Eindelijk van Queen verlost. Voorlopig geen ‘Bohemian Rapsody’, ‘Hotel California’ of ‘Child in time’ in de top vijf wat mij betreft.

En je kunt niets zeker weten, want alles gaat voorbij…

Het enige theater waar ik de laatste tijd nog kom is KRO’s Theater van het sentiment op Radio 2. Vanavond ben ik voor even 18 en mag ik in de uitzending mijn herinnering vertellen aan de single (Just like) Starting over van John Lennon.
Huiswerk maken met de De Avondspits van Frits Spits op de achtergrond. Deze week 25 jaar geleden ging de eerste plaat van Lennon (in vijf jaar) bij Frits Spits in première: “Hij is weer helemaal terug. En de pauze van 5 jaar heeft ‘m goed gedaan” of woorden van die strekking. (Just like) Starting over markeerde een nieuw begin en het album Double Fantasy een veelbelovende nieuw ingeslagen weg met sterke songs. Wie had toen gedacht dat hij nog maar 14 dagen zou leven?

De jaren tachtig. Het ouderlijk huis. In mijn kamer, mijn eigen wereld, kwam muziek van onder meer The Beatles, Crosby, Stills, Nash & Young en Boudewijn de Groot uit de luidsprekers.
Boven op zolder (het domein van mijn broertje) werden andere liedjes gedraaid: Sinds een dag of 2, Is dit alles en Belle Hélène. Felgekleurde platenhoezen, typische titels, maar wel aanstekelijke muziek.

Doe Maar fan was ik toen niet. Aan de muziek zal het niet gelegen hebben. Met de jaren lijkt iedereen het met terugwerkende kracht alsnog te worden.

In het jaar van de reünie (1999/2000) begreep ik pas wat voor indruk de groep en de muziek op veel mensen heeft achtergelaten. En het moet gezegd: ik vond de liedjes van Ernst Jansz veel mooier dan die van Henny Vrienten. Hoewel, Henny zong de meeste hits, en die waren ook wel goed. Afijn, na de reünie CD Klaar werd ik – eerlijk is eerlijk – ook enigszins besmet met hét virus. Alsof ik iets moest inhalen, maar naar Ahoy gaan? Nee, dat hoefde niet per se.
De fascinatie voor het fenomeen is gebleven.

De laatste dagen gonst het in de pers van de geruchten. Nee, Doe Maar komt niet bij elkaar (of toch wel?).
Wat is er dan aan de hand? Wie het weet mag het zeggen. Een theaterproductie met de muziek van Doe Maar als rode draad is het meest waarschijnlijke.
Luister in ieder geval op 22 november naar Radio 2. Henny Vrienten en Ernst Jansz zullen naar verluidt een tipje van de sluier oplichten bij Frits Spits in Tijd voor 2.
Een nieuwe hype? Zou kunnen. Doe Maarmuziek leent zich uitstekend voor een tweede leven. Kijk maar naar het succes van Mama Mia. Zelfs The Beatles zijn in zee gegaan voor een theaterproductie, nota bene met het Cirque du Soleil en dan zou onze ‘eigen’ Hollandse variant op de Fab 4 achterover moeten blijven leunen als anderen met hun muziek aan de haal willen gaan? Zou het niet doen.

Bijzondere herinneringen aan Doe Maar of de reünie van 1999/2000? Plaats dan een reactie bij dit log

Bekijk de foto’s van Roy Beusker en beluister het gesprek met Ernst en Henny op de website van KRO’s Tijd voor 2.

Ik kan me geen voorstelling maken van hem als 65-jarige.
Vandaag is het 65 jaar geleden dat hij werd geboren, terwijl de bommen op Liverpool vielen.
Op een koude winteravond, 25 jaar geleden, werd hij vermoord door een gestoorde ‘fan’.
John Lennon werd 40 jaar en leek nog een heel nieuw muzikaal leven voor zich te hebben, maar dat feest ging niet door. 2005 wordt dus weer zo’n jaar om terug te blikken en menig journalist stelt de vraag: “What if…..”.

Op de linkerfoto zie je Lennon enkele uren voor zijn dood gefotografeerd door Annie Leibovitz. Het is maandag 8 december 1980 en Annie mag de Lennons vrijuit fotograferen in het Dakota appertementencomplex in New York. Beneden slentert dan al zijn moordenaar door de tweeënzeventigste straat, zoals de vele fans die een glimp proberen op te vangen van John en Yoko als ze naar de studio vertrekken.
Op de foto rechts is Lennon met moderene technieken ouder gemaakt. “When I’m 64”.

Meer lezen over John Lennon?

Hij grossiert in prachtige popsongs waarvan hij er honderden heeft geschreven. Zijn albums zijn niet allemaal even sterk, waardoor pers en publiek nieuw werk steeds met een zekere scepsis ontvingen. Met Chaos and creation in the backyard heeft Paul McCartney echter een sfeervol album gemaakt dat van het begin tot het einde boeit. Onder de leiding van producer Nigel Godrich is Chaos and creation in the backyard een album geworden dat een plaats krijgt in mijn rijtje McCartney klassiekers: McCartney, Ram, Band on the run, London Town, Tug of war en Flaming Pie. McCartney wacht een veelbelovende toekomst als hij deze weg blijf volgen(!).
Brother Michael zorgde voor de passende cover van Paul in de backyard van 20 Forthlin Road in Liverpool. In die stad maakte Michael McCartney een andere onvergetelijke foto uit het pré-Beatlestijdperk, gemaakt op het huwelijksfeest van Auntie Jin (mid 1958).
John, Paul, George and … Dennis
Meer over Chaos and creation in the backyard lezen?
Foto: © Michael McCartney, All rights reserved